Hard werken, hoge druk en een zeer riant salaris. Bijna vijf jaar werkte Leonie met plezier voor een groot advocatenkantoor op de Zuidas. Maar rugklachten deden haar afvragen: is dit wel wat ik wil? Alles wat ze ernaast wilde doen, lukte niet meer. Bij Career Crafters werd het Leonie duidelijk dat zij haar meest belangrijke beslissingen had gemaakt omdat iedereen het zo deed. Of omdat het als een eer voelde. Nu maakt ze haar beslissingen vanuit zichzelf.
‘Het blijft nog altijd lastig: kies ik iets omdat het echt bij me past of omdat ik wil voldoen aan de verwachtingen van anderen? Op het gymnasium was ik een beetje een nerd; leren vond ik leuk en het ging mij gemakkelijk af. Omdat ik een bètaprofiel had, koos ik voor de studie Life, Science and Technology in Groningen maar na een half jaar stopte ik. De studie was best pittig en ik zag mijzelf niet later in een laboratorium werken.
Mijn moeder stimuleerde me Rechten te studeren omdat ik een duidelijke mening heb en een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Net als anderen die goed zijn in hun studie liep ik tijdens mijn Master Bedrijfsrecht stage bij advocatenkantoren in Amsterdam en al snel kreeg ik een baan aangeboden bij een groot kantoor op de Zuidas.
Hoewel advocaat worden nooit mijn grote droom was geweest, ging ik aan de slag. Ik koos bewust voor de fusie- en overnamepraktijk met korte projecten waarbij je na een half jaar weer aan een volgende deal werkt. Liever was ik de spin in het web bij het overnameproces om de deal in juiste banen te leiden, dan dat ik mij moest buigen over diepgaande juridische vraag- en processtukken.
Meer dan vier jaar deed ik mijn werk met veel plezier, maar ik werkte ook hard en de druk was hoog. Rugklachten waren uiteindelijk de aanleiding om mijzelf af te vragen of het dit nu allemaal wel waard was. Alles wat ik ook graag wilde doen, sporten, familiebezoek of een boek lezen, lukte niet meer omdat ik alleen maar werkte.
Ik kwam tot de conclusie dat ik vaak belangrijke beslissingen had gemaakt omdat iedereen het deed. Of omdat het als een eer voelde. ‘Je bent goed en daarom mag je deze Master doen of die stage lopen.’ Ik nam geen tijd om te bedenken of het wel echt was wat ik wilde. Daarnaast is de advocatuur formeel, traditioneel en is er weinig ruimte voor eigen initiatief of vernieuwing. Ik vond het bijvoorbeeld leuk om na te denken over efficiëntie: hoe kun je processen zo strak mogelijk organiseren en hoe maak je optimaal gebruik van alle mensen en kennis op kantoor zodat ze ook nog tijd hebben na hun werk? Daar had ik genoeg ideeën over maar bij dit kantoor was er geen ruimte voor.
Hoewel ik voor een jaar naar het kantoor in Londen mocht, heb ik daar uiteindelijk bewust voor bedankt. Het was weer zo’n voorbeeld: zou ik het doen vanwege de eer of echt om de inhoud? Niet naar London gaan voelde als zo’n opluchting dat ik een maand later mijn baan opzegde. Ik nam de tijd om alles te doen wat ik leuk vond en te bedenken wat ik wilde. Omdat ik bijna vijf jaar in de advocatuur had gezeten en niet wist wat daarbuiten nog voor mogelijkheden waren, heb ik de hulp ingeschakeld van Career Crafters.
Wie ik was en wat ik uit het traject wilde halen, daarover ging onze eerste sessie. Ik kreeg opdrachten mee die we bij een volgende sessie bespraken. In mijn levensverhaal beschreef ik dingen als wat ik als kind leuk vond, hoe ik leerde, wie mijn ouders waren en waar ik mee speelde. Andere sessies gingen over mijn kwaliteiten en vaardigheden. Ook vrienden, familie en oud-collega’s moesten een vragenlijst over mij invullen. Ze kregen daarbij de vraag met welk automerk zij mij konden vergeleken. Hoewel ik het in eerste instantie een flauwe vraag vond, kwamen er onverwacht grappige conclusies uit. Veel vergelijkingen met een Volvo: betrouwbaar, staat voor je klaar, je weet zeker dat ie werkt. Maar ook een Ferrari: een competitieve auto die graag snel vaart maakt, niet geschikt voor rustige ritjes.
Door alle opdrachten en gesprekken wist ik steeds beter wie ik was, wat voor baan ik zocht en in welke werkomgeving ik juist wel of niet zou gedijen. Tot slot kreeg ik de opdracht om met allerlei soorten mensen koffie te drinken. Door mijn verhaal te vertellen en anderen te vragen over hun werk en achtergrond, zag ik scherper wat er mogelijk was. Tegen meerdere aanbiedingen die volgden, heb ik ‘nee’ gezegd.
Een vriendin vertelde dat in de juridische wereld legal operations een opkomend begrip was. Dit sloot zowel aan bij mijn juridische achtergrond als bij mijn interesses, kwaliteiten en vaardigheden. Heel toevallig hoorde ik in diezelfde week dat PVH, een groot Amerikaans modeconcern in Amsterdam, een vacature had voor legal operations specialist. Sinds vorige zomer werk ik daar met veel plezier. Bij PVH heerst een internationale, informele sfeer waar veel mogelijk is en waar ruimte is voor eigen initiatief en verantwoordelijkheid.
Daar waar ik vroeger zou worden verleid door wat anderen doen, status of misschien een goed salaris, weet ik door mijn traject bij Career Crafters dat zo’n baan niet altijd hoeft aan te sluiten bij wie ik ben. Banen durven weigeren terwijl ik al meer dan een jaar geen werk had, heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik iets heb kunnen vinden dat echt bij mij past. Mijn les is: als iets niet goed voelt, is actie ondernemen het beste dat je kunt doen. Het ergste is ja knikken, blijven zitten en niet je eigen pad bewandelen.’
Leonie ging van Stibbe naar PVH